Camila maakt exotische taarten

Camila da Costa is een vrouw van de keuken. Bakken deed ze altijd al, voor familie en vrienden. “Die taarten gaf ik dan cadeau”, vertelt ze. “Het was mijn man die me aanmoedigde om mijn eigen bedrijf te starten.” Begin 2020 besloot ze om van haar hobby een tweede baan te maken en haar creaties met iedereen te delen, onder de naam CamilCakes4you.

Tekst: Gertie De Boey

“Ik ben geboren in Afrika en opgegroeid in Brazilië. In Nederland hebben we lekkere slagroom- en appeltaarten, in Brazilië eten we taarten met brigadeiro vulling. Mijn exotische taarten zijn uniek, zelfs mensen uit België en Den Haag bestellen ze. Ik maak alles zelf: het deeg, de vulling... Ik wil weten welke ingrediënten erin zitten en kunnen uitleggen wat ik gedaan en gebruikt heb.” Zo zelfverzekerd als Camila nu praat, zo onzeker was ze toen ze startte met haar bedrijf. “Ik vond het heel spannend. Bakken voor klanten is anders dan voor familie en vrienden. In het begin heb ik kliko’s vol taarten weggegooid. Ik dacht dat het nooit goed zou komen, tot ik na veel proberen het perfecte recept vond. Nu kan ik het met mijn ogen dicht, het is routine geworden. Ik heb nu meer vertrouwen en weet: als je iets met plezier doet, gaat het goed. Jouw product is uniek, dus je moet niet bang zijn voor concurrentie. Mensen houden ervan, of niet.”

Bakken als therapie
Ondanks dat ze haar taarten nu verkoopt, is bakken nog steeds een hobby voor Camila. “Ik werk hiernaast drie dagen in het ziekenhuis en heb vier kinderen. Bakken is mijn therapie. Als mijn kinderen ‘s avonds in bed liggen en mijn man is bezig met zijn hobby, zit ik hier, in de schuur die mijn man en ik hebben omgebouwd als werkruimte. Ja, ik ben iedere dag bezig met mijn bedrijf en er komt veel bij kijken, maar ik kom uit een groot gezin, dus ik ben het gewend om hard te werken.”

Dromen
Als haar klanten tevreden zijn met haar creaties, is Camila dat ook. “Ik ben heel blij als mensen mij bellen om te zeggen dat de taart super lekker was. Daaruit haal ik mijn voldoening.” Al heeft de onderneemster zeker ook al stress ervaren bij bepaalde bestellingen. “Ooit maakte ik een bruidstaart en besloot ik om die zelf naar de locatie te brengen. Ik vroeg mijn zoon om mee te gaan, om te kijken of de taart wel overeind bleef in de auto. Ik was zó zenuwachtig, bij ieder bochtje kreeg ik een lichte paniekaanval en het duurde eeuwen voor ik aankwam op locatie. Het is uiteindelijk goed gekomen, maar dat doe ik nooit meer.” Trots is de bakster ook op de één meter lange taart die ze maakte voor de Ambassade in Den Haag. “Soms droom ik stiekem van mijn eigen taartcafeetje: een winkel met een paar tafeltjes, waar mensen kunnen koffie drinken en taart eten. Maar voorlopig is dit prima.”