Gesprek van de week over autisme: “Het stereotype beeld is achterhaald”

Volgens de Nederlandse Vereniging voor Autisme heeft ongeveer 1 tot 2% van de Nederlanders autisme. De groep die ermee te maken heeft, familieleden, collega’s en vrienden, is veel groter. De acceptatie voor ASS (Autisme Spectrum Stoornis, de verzamelnaam voor verschillende vormen van autisme) wordt steeds beter, maar volgens de verhalen van Larissa, Jolanda, Linda en Inge valt er nog heel wat te behalen.

Larissa Timman (23)
Heeft de diagnose ASS

“Waarom ben ik nu niet gewoon zoals iedereen? Ik heb het me als kind vaak afgevraagd. Toen ik afgelopen zomer de diagnose autisme kreeg, vielen alle puzzelstukjes op hun plaats. Ik liep er al een paar jaar tegenaan dat ik in de winter depressief werd en ging daarvoor naar de huisarts. In mijn familie komt autisme voor, dus ik wilde weten of dat de oorzaak van mijn depressies was. De diagnose kwam niet als een shock. Ik had altijd al een laag zelfbeeld, was extreem onzeker. Ik had het gevoel dat ik nergens echt bij hoorde, maar wist niet waar dat vandaan kwam. Zo vind ik het lastig om uit mijn woorden te komen en gesprekken gaande te houden. Ik vond dat vervelend, wilde kunnen meedoen en ‘normaal’ zijn. Dat stukje onzekerheid komt doordat ik snel in mijn hoofd ga zitten. Daarnaast ben ik gevoelig voor prikkels, dus heb ik tijd nodig om dingen te verwerken. Daar tegenover vind ik het lastig om mezelf hierover uit te spreken en dan ga je dingen opkroppen. Dat zorgt voor frustratie, onzekerheid en uiteindelijk depressieve gevoelens. Mijn diagnose is een opluchting voor me. Ik heb mezelf leren accepteren, omdat ik nu weet wat er aan de hand is. Ik kon ervoor kiezen om begeleiding te krijgen, maar de wachtlijst daarvoor was lang. Ik koos daarom om paardentherapie te volgen. Het stereotype beeld van een ‘autist’ is achterhaald. Het verschilt per persoon waar je ‘last’ van hebt en iets meer begrip daarvoor binnen onze samenleving zou fijn zijn. Ik kan heus functioneren in deze maatschappij en heb daar geen intensieve begeleiding voor nodig, wel af en toe een duwtje in de goede richting. Ik raak snel gestresst door bepaalde situaties en ben daarom nog op zoek naar de juiste balans tussen mijn werk en sociaal leven. Gelukkig probeer ik sinds mijn diagnose zo min mogelijk dingen op te kroppen en dat helpt. Ik zie ook zeker pluspunten, zo ben ik leergierig en zelfstandig en pak ik snel dingen op. Ook al heeft het me veel stress en onzekerheid bezorgd, ik zie het als een voordeel dat ik pas op deze leeftijd de diagnose voor autisme heb gekregen. Ik heb mezelf daardoor niet ‘beperkt’. Ik accepteer mezelf nu en kijk positief naar het leven. In het begin vond ik het moeilijk om met anderen te delen dat ik autisme heb, maar nu schaam ik me er niet meer voor. Integendeel.”